Αβάδιστα

Με τον Στέφανο τον Ροζάνη υπήρξαμε γείτονες. Δεν μέναμε απλώς στην ίδια γειτονιά, μέναμε σε διπλανές πόρτες. Η κάσα της δικής μου πόρτας ακουμπούσε στην κάσα της δικής του. Ο τοίχος του σαλονιού μου αποτελούσε τον τοίχο του σαλονιού του από την άλλη μεριά. Για περισσότερα από επτά χρόνια.

Κι όμως, όλα αυτά τα χρόνια δεν αντιλήφθηκα τη σπουδαιότητα του ανδρός. Δεν με έψηνε το καθημερινό του στυλ; Δεν ήμουν έτοιμος να αντιληφθώ πράγματα και καταστάσεις;

Όπως και να έχει, αν σήμερα τον συναντήσω στον δρόμο θα πρέπει να του εξηγήσω ποιος ακριβώς είμαι κι ίσως να μη με θυμηθεί κιόλας. Γιατί πέρασα και δεν ακουμπηθήκαμε.

Για την αλήθεια είχα επιχειρήσει να διαβάσω τότε ένα βιβλίο του που αναφερόταν στον Λεβινάς. 

Περίπου 12 χρόνια μετά την παύση της άυλης γειτονίας μας τον ανακάλυψα χθες βράδυ στο youtube.

Δεν έχει έχει καμία σημασία αν ο Ροζάνης έχει δίκιο σ' αυτά που λέει.

Το γαργάλημα προέχει.Και είναι δωρεάν και άκοπο. 

https://www.youtube.com/watch?v=bCCipZEmSz0